فرهنگ معین
لیست واژه‌ها (تعداد کل: 32,490)
یشته کردن
(یَ تِ. کَ دَ) (مص ل.) دعا خواندن، نماز کردن.
یشم
(یَ) (اِ.) یشپ ؛ از سنگ‌های معدنی گران بها به رنگ‌های سبز تیره و کبود.
یشمی
(یَ) (ص.) رنگ سبز تند، به رنگ یشم.
یشپ
(یَ) (اِ.) نک یشم.
یشک
(یَ) (اِ.) دندان، دندان پیشین.
یطاق
(یَ) [ تر. ] (اِ.) خوابگاه.
یعسوب
(یَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پادشاه زنبوران عسل.
۲- رییس بزرگ.
یعقوب
(یَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کبک نر. ج. یعاقیب.
۲- پسر اسحق و پدر حضرت یوسف.
یعنی
(یَ) [ ع. ] (جملة فعلی)
۱- قصد می‌کند او (مفرد مذکر غایب از فعل مضارع از مصدر عنایت).
۲- در فارسی: بدین معنی، چنین معنی می‌دهد. ؛ ~ کشک کنایه از: دانستن جواب سر بالای طرف، یا فهمیدن مقصود باطنی اوست ...
یغام
(یَ) (اِ.) غول بیابانی.
یغلاوی
(یَ) (اِ.)
۱- تابة کوچک دسته دار.
۲- کاسة کوچک دسته دار مخصوص غذا گرفتن سربازان.
یغلغ
(یَ لَ) [ تر. ] (اِ.) تیر پیکان دار.
یغما
(یَ) [ تر. ] (اِ.)
۱- تاراج، غارت، چپاول.
۲- نام شهری در ترکستان که زیبارویان آن معروف بودند.
یغماگر
(یَ گَ) [ تر - فا. ] (ص مر.) غارتگر، تاراج گر.
یغمایی
(یَ) [ تر - فا. ]
۱- (ص نسب.) منسوب به یغما.
۲- خوبرو، زیبا.
یغور
(یُ) [ تر. ] (عا.) بزرگ، درشت، بدشکل.
یفاع
(یَ) [ ع. ] (اِ.) زمین بلند، پشته.
یقطین
(یَ) [ ع. ] (اِ.) هر بوته که بر زمین پهن شود چون خربزه، کدو، خیار و جز آن.
یقظان
(یَ) [ ع. ] (ص.) بیدار، هوشیار.
یقظه
(یَ ظِ) [ ع. یقظة ] (اِمص.) بیداری، هوشیاری.
