فرهنگ معین

یلک

(یَ لَ) (اِ.) کلاه گوشه، گوشه‌ای از کلاه یا تاج.

(یَ. زَ) (ص فا.) خواننده.

(یَ) [ ع. ] (اِ.) دریا.

(یَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کبوتر دشتی، کبوتر صحرایی.
۲- اراده، قصد.

(یُ مْ) [ ع. ] (اِ.) خیر و برکت، خجستگی.

(~. ص یَ) [ ع. ] (ص.)
۱- خوش - اقبالی.
۲- صداقت، بی گناهی.

(یَ) [ ع. ] (اِ.)۱ - سمت راست.
۲- سوگند، قسم.

(یَ بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ ینبوع ؛ چشمه‌ها.

(یَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- چشمة بزرگ.
۲- جوی بسیار آب.

(یَ گِ) [ تر. ] (اِ.)
۱- یدک، دنباله.
۲- زنی که شب زفاف همراه عروس به خانة داماد می‌رود.

(یَ گِ) [ تر. ] (اِ.) نو، جدید.

(~. دُ) [ تر - فا. ] (اِمر.) = ینگ دنیا: دنیای جدید، مجازاً: امریکا.

(یَ) [ ع. ] (اِ.) بنی اسرائیل، پیروان حضرت موسی.

(~.) [ ع. ]
۱- (ص.) کسی که دارای دین یهود باشد.
۲- (عا.) کنایه از: آدم خسیس و محافظه کار.

(یَ هُ وَ) [ عبر. ] (اِ.) اسمی است که در تورات بر خدا اطلاق شده‌است و دلالت بر سرمدیت آن ذات مقدس کند.

یونانی

(یَ) [ تر. ] (ق. ص.)آهسته، آرام، به نرمی.

(یَ شَ) [ تر - فا. ] (ق مر.) به آرامی و آهستگی.

(یَ) [ ع. ] (اِ.) جِ یاقوت.

(ب) (اِ.) آرزو، خواهش.