فرهنگ معین

یکدش

(یَ دَ) (ص.)
۱- دورگه، انسان یا حیوانی که از دو نژاد باشد.
۲- حرامزاده.

(~. دِ لِ) (ص مر.) موافق، بی ریا.

(یَ دَ) (اِ.) آب یا هر مایع نیم گرم.

(~.) (ق.) (عا.)
۱- بی درنگ، بدون مقدمه.
۲- مستقیم.

(~.) (اِ.) اسب اصیل و خوب.

(~. رَ) (ص.) صادق، بی ریا.

(~. رَ)
۱- (ق.) یک بار، یک دفعه.
۲- (ص.) بی ریا، صادق.

(~.) (ق.)(عا.)پشت سر هم، پی درپی.

(~. شُ دَ) (مص.) کنار رفتن، برکنار شدن.

(~. کَ دَ) (مص م.) جدا کردن.

(~. س َ) (ص.) یکه سوار؛ تک سوار، یکه تاز.

(~.) (ص.) برابر، مساوی.

(~. شَ بِ) [ فا - عبر. ] (اِمر.) روز دوم از ایام هفته.

(یَ یا یِ کِّ) (ص.) تنها، یگانه، بی مانند.

(~. بِ زَ) (ص مر.) (عا.) کسی که در دعوا کردن و زد و خورد نظیر ندارد.

(~.) (ص فا.) بی نظیر، بی مانند، سوارِ بی همتا.

(~. خُ دَ) (مص ل.) (عا.) جا خوردن، متحیر و متعجب شدن.

(یَ یا یِ کِّ. سَ) (ص مر.) سوار یگانه، بی همتا در دلیری.

(یِ یا یِ کِّ. ش) (ص مر.) (عا.) آدم وفادار، کسی که وقتی چشمش تو روی کسی باز شد دیگر دست از او بر نمی‌دارد.

(یَ هُ) (ق مر.) (عا.) ناگهان، غیر - منتظره.