مثنویات حافظحافظ

مثنوی ۱- الا ای آهوی وحشی کجایی

الا ای آهوی وحشی کجاییمرا با توست چندین آشنایی
دو تنها و دو سرگردان دو بیکسدد و دامت کمین از پیش و از پس
بیا تا حال یکدیگر بدانیممراد هم بجوییم ار توانیم
که می‌بینم که این دشت مشوشچراگاهی ندارد خرم و خوش
که خواهد شد بگویید ای رفیقانرفیق بیکسان یار غریبان
مگر خضر مبارک پی درآیدز یمن همتش کاری گشاید
مگر وقت وفا پروردن آمدکه فالم لا تذرنی فردا آمد
چنینم هست یاد از پیر دانافراموشم نشد، هرگز همانا
که روزی رهروی در سرزمینیبه لطفش گفت رندی ره‌نشینی
که ای سالک چه در انبانه داریبیا دامی بنه گر دانه داری
جوابش داد گفتا دام دارمولی سیمرغ می‌باید شکارم
بگفتا چون به دست آری نشانشکه از ما بی‌نشان است آشیانش
چو آن سرو روان شد کاروانیچو شاخ سرو می‌کن دیده‌بانی
مده جام می و پای گل از دستولی غافل مباش از دهر سرمست
لب سر چشمه‌ای و طرف جویینم اشکی و با خود گفت و گویی
نیاز من چه وزن آرد بدین سازکه خورشید غنی شد کیسه پرداز
به یاد رفتگان و دوستدارانموافق گرد با ابر بهاران
چنان بیرحم زد تیغ جداییکه گویی خود نبوده‌ست آشنایی
چو نالان آمدت آب روان پیشمدد بخشش از آب دیده خویش
نکرد آن همدم دیرین مدارامسلمانان مسلمانان خدا را
مگر خضر مبارک‌پی تواندکه این تنها بدان تنها رساند
تو گوهر بین و از خر مهره بگذرز طرزی کن نگردد شهره بگذر
چو من ماهی کلک آرم به تحریرتو از نون والقلم می‌پرس تفسیر
روان را با خرد درهم سرشتموز آن تخمی که حاصل بود کشتم
فرحبخشی در این ترکیب پیداستکه نغز شعر و مغز جان اجزاست
بیا وز نکهت این طیب امیدمشام جان معطر ساز جاوید
که این نافه ز چین جیب حور استنه آن آهو که از مردم نفور است
رفیقان قدر یکدیگر بدانیدچو معلوم است شرح از بر مخوانید
مقالات نصیحت گو همین استکه سنگ‌انداز هجران در کمین است

حافظ

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری برابر با ۷۰۶ - ۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به‌غزلیات حافظ شهرت دارند. گرایش حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوهٔ سخنش با او مشهور است او از مهمترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود. در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او بگونه‌ای به‌محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می‌شود. در ایران این روز را روز بزرگداشت حافظ نامیده‌اند.

نوشته های مشابه

8 دیدگاه

  1. به نظر میرسد بعضی از ابیات (که در سایر نسخ) وجود دارد در این جا ذکر نگردیده است. نظیر:
    بعد از بیت دوازدهم (در بالا)،
    ولی تا جان بود در تن بکوشم …. بود کز جام او یک جرعه نوشم

  2. احسنت.بسیار کامل است زحمت کشداید.کارع هم بر مثنوی مولانا بکنید.دعا .هم.بادراقاتان باشد.خدا یارشما باشد
    .دوستار شما سوسن مهدوی.o ma
    karemasnave

  3. نیاز من چه وزن آرد بدین ساز که خورشید غنی شد کیسه پرداز
    تو گوهر بین و از خر مهره بگذر ز طرزی کن نگردد شهره بگذر
    چو من ماهی کلک آرم به تحریر تو از نون والقلم می‌پرس تفسیر
    روان را با خرد درهم سرشتم وز آن تخمی که حاصل بود کشتم
    فرحبخشی در این ترکیب پیداست که نغز شعر و مغز جان اجزاست
    بیا وز نکهت این طیب امید مشام جان معطر ساز جاوید
    چو نالان آمدت آب روان پیش مدد بخشش از آب دیده خویش
    این چند بیت اگه کسی می تونه یه کم توضیح بده ممنون

  4. من این شعر را با صدای تمام خوانندگانی که دوستان ذکر کردند، شنیده ام اما صدای محمد معتمدی واقعاً اجرای دیگریست. از دستتان رفته است اگر آن را گوش ندهید. فکر کنم بتوان آن را از یوتوب پیدا کرد.
    با این اسم آنرا جستجو کنید: VideoDutch Flamenco Biennale 2011 Qasida 1a plus 1b
    این کنسرت، با اجرای دو گروه مختلف انجام شده که یک گروه، گروهی اسپانیایی هستند که سبک فلامنکو را اجرا می کنند و گروه دیگر، یک گروه سنتی ایرانی است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا