قصاید و قطعات عربیسعدی

فی‌الغزل

اصبحت مفتونا باعین اهیفا

لا استطیع الصبر عنه تعففا

والستر فی دین المحبه بدعه

اهوی و ان غضب الرقیب و عنفا

و طریق مسلوب الفؤاد تحمل

من قال اوه من الجفاء فقد جفا

دع ترمنی بسهام لحظ فاتک

من رام قوس الحاجبین تهدفا

صیاد قلب فوق حبه خاله

شرک یصید الزاهد المتفشفا

لاغرو ان دنف‌الحکیم بمثله

لو کان جالینوس اصبح مدنفا

کیف السبیل الی‌الخیال برقده

والطرف مذ رحل الاحبه ماغفا

و امیز فی جسمی و طاقه شعره

فاصیبه منها ادق و اضعفا

رقت جلامید الصخور لشدتی

مالان قلبک ان یمیل و یعطفا

هذا و ما السعدی اول عاشق

انت اللطیف و من یراک استلطفا

سعدی

ابومحمد مُصلِح‌الدین بن عَبدُالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۵۸۵ یا ۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری، برابر با: ۵۶۸ یا ۵۸۸ - ۶۷۱ هجری شمسی) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. آوازهٔ او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استاد سخن و شیخ اجل داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات و دیوان اشعار اوست که به این سه اثر کلیات سعدی می‌گویند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا