قصاید و قطعات عربیسعدی

ایضا فی الغزل

ان لم امت یوم الوداع تأسفا

لاتحسبونی فی الموده منصفا

من مات لاتبکوا علیه ترحما

و ابکوا لحی فارق المتألفا

یا طیف ان غدر الحبیب تجانبا

بینی و بینک موعد لن یخلفا

لما حدا الحادی و جد رحیلهم

ظفر العدو بما یؤمل و اشتفی

ساروا باقسی من جبال تهامه

قلبا فلا تذر الدموع فتتلفا

یا سائلی عمن بلیت بحبه

ابت المحاسن ان تعد و توصفا

ماذا یقال ولا شبیه لحسنه

لو کان ذا مثل اذا لتألفا

فکشفن عما فی البراقع مختف

و ترکن ما تخفی الصدور مکشفا

هل یقنعن من الحبیب بنظره

ظمان لو شرب البحیره ما اکتفی

اوقفت راحلتی بارض مودع

و بکیت حتی ان بللت الموقفا

منهم الیهم شکوتی و توجعی

ما انصفون ولم اجد مستنصفا

سعدی صبرا فالتصبر لم یکن

فی العشق الا ان یکون تکلفا

سعدی

ابومحمد مُصلِح‌الدین بن عَبدُالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۵۸۵ یا ۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری، برابر با: ۵۶۸ یا ۵۸۸ - ۶۷۱ هجری شمسی) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. آوازهٔ او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استاد سخن و شیخ اجل داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات و دیوان اشعار اوست که به این سه اثر کلیات سعدی می‌گویند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا