غزل ۰۵۷- آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست

من هم با سيامك موافقم- خواهشا همه چيز رو به ائمه و اطهار و امام زمان ربط نديد- مفهوم اين اشعار بسيار قوي تر و برتره- نبايد ظاهربين بود

کاملا با سیامک موافقم

نه دیگه نشد حافظ اگه سنی باشه چرا از اماما صحبت کنه ؟ چرا بگه بگو بسوز که مهدی دین پناه رسید ؟؟؟ یا چرا بگه حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق بدرقه رهت شود همت شحنه نجف ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ من حتی روایاتی شنیدم که میگفتن حافظ سنیه و دیوانشو باز کردن و حافظ جواب دندون شکنی بهشون داده………………

به خدا خيلي بيكاريد. حافظ نشسته شعر به اين زيبايي گفته شما داريد بحث ميكنيد كه حافظ سني بوده يا شيعه؟ واقعا چه اهميتي داره؟

نتيجه تفال :
1- چه زيبا حافظ با شما سخن مي گويد: زيرا دربيت 6 به شما مي گويد : اين مساله دشوار را با چه کسي مي توان در ميان گذاشت که آن سنگدل بي مهر عاشقان را به زاري م يکشد درحالي که نفس جان بخش او چون نفس عيسي لن مريم است که مرده را زنده م يکند و دربيت آخر به شما ياد مي دهد که (حافظ از گروندگان آيين محبت است عزيزش بدار چه عفو و عنايت بسيار ي از جانهاي پاک و گرامي به همراهاوست .پس عزيز شما نيز چون حافظ مي دانيد که يارتان نفسي جان بخش دارد ولي بدانيد که اگر او اين صفت را دارد شما نيز چون حافظ به مقام صفا و پاکدلي رسيده ايد پس چيزي ار او کم نداريد ارزش خود را بدانيد اگر با صبر و حوصله عمل و با يکي از بستگان نزديک مشورت کنيد حتماً حتما موفقيت همراه شماست .
2- او ممکن است بر اثر پيش آمدي از شما دور شود در اينصورت افسرده مي شوي بطوريکه نمي داني ناراحتي خود را با چه کسي درميان بگذاري دراين حالت نذر کن و سوره مبارکه الفرقان آيه 10 تا 50 را با حضور قلب و معني يک هفته متوالي بخوان که گشايش حاصل مي شود .
3- خبري دريافت مي کني فعلاً مسافر نمي آيد بيمار به همان وضع به زندگي ادامه مي دهد طلاق عملي مي شود و لي براي ازدواج زود است مسافرت را توصيه مي کنم و شربت گلاب و نسترن را برايت توصيه مي کنم
4- يکي از نز ديکان ازشما سخت رنجيده فوري دل او را بدست بياوريد که بي اندازه مشتاق شماست
5- آدمي مهربان باصفا و بي آلايش هستي ، سعي کن نقاط ضعف ديگران را به رخ آنها نکشي که نر 5 انگشت يکسان نيست
6- بدان که هراس برنده از باختن به آن اندازه اي نيست که بازنده باطناً از برنده شدن دارد پس بدان تو حتماً برنده اصلي هستي و به آرزويت مي رسي
7- فکري که ديروز در مورد اين نيت نموده اي چندان به صلاح نمي باشد بلکه با يکي از عزيزان دراين باره بيشتر به شو رو مشورت بپردار.

معاني لغات غزل (57)
سيه چرده: سيه فام، سبزه نمكين.
چشم ميگون: چشم با رنگ شرابي، چشمي كه مانند شراب حالت مستي در خود دارد.
شيرين دهنان: آنان كه كلامي شيرين دارند و اينجا به حالت طنز و تعريض به منظور ذكر بد دهني امير مبارز‌الدين به كار رفته است.
سليمان: سليمان فرزند حضرت داوود از انبياي بني‌اسرائيل كه باد به فرمان او بود و انگشتري با نگيني كه نام اعظم برآن حك شده بود در دست داشت و همه ممالك به فرمان او بودند.
خاتم: انگشتري.
همت: عزم، اراده و در اصطلاح عرفا توجه كامل به حق تعالي به منظور تحصيل كمال و رسيدن به حق.
پاكان: مردان خدا، اولياء‌الله.
خال شيرين: خال جذاب و خوش منظر، خال فريبنده.
عزم: اراده.
دم عيسي: نفس حضرت عيسي، مسيحانفس و زنده كننده مردگان.
معتقدان: عقيده‌مندان، پيروان.
روح مكرم: روح كريمانه، كنايه از روح اولياء و مردان حق.
معاني ابيات غزل (57)
(1) آن سبزه نمكين كه همه شيريني و لطف موجود در دنيا را در خود جمع كرده چشمانش با حالت مستي شراب و لبانش خندان و دلش سرشار از نشاط است.
(2) هرچند شيرين گفتاري! پادشاه وقت است (تعريض و طنزي به مناسبت بددهني و زشت گفتاري امير مبارزالدين) اما آن سبزه نمكين، سليمان زمانه است كه نگين پادشاهي (ولايت عهدي) را در اختيار دارد.
(3) او خوشرو و با فضيلت و پاكدامن است و بي‌شبهه همت و اراده پرهيزكاران دو عالم (دم همت مردان پاك طينت دو عالم) را با خود دارد.
(4) خال جذاب و فريبنده‌يي كه به چهره گندمگون اوست راز آن دانه گندمي كه آدم را از راه به در برد درخود دارد.
(5) يار من تصميم به سفر رفتن دارد. اي دوستان براي خاطر خدا بگوييد (در غيابش) با دل خونين خود چه كنم كه مرهم دل من دراختيار اوست.
(6) اين ويژگي او را با كه در ميان نهم كه آن يار سنگيندل ما راكشت در حالي كه دم روح‌بخش حضرت عيسي را با خود دارد.
(7) حافظ از ارادتمندان توست. او را گرامي داركه بركت و همت و شفاعت صدها روح بزرگ را با خود دارد.

شرح ابيات غزل (57)
وزن غزل: فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فع‌لان
بحر غزل: رمل مثمن مخبون اصلم مسبغ
اين غزل به هنگام سلطنت امير مبارز‌الدين و ولايت عهدي شاه ‌شجاع و پيش از حمله به تبريز سروده شده و تمامي در تعريف و تمجيد شاهشجاع وليعهد و جوان است.
در بيت اول از آنجايي كه شاه شجاع 15 سال از حافظ كوچكتر بوده او را پسر سبزه چهره خطاب مي‌كند و از ذكر عناويني كه براي مردان بزرگسال به كار مي‌گيرند خبري نيست. شاه شجاع جواني به غايت زيبا و خوشرو بود و خالي مانند همه مردان آل‌مظفر در صورت داشت. زيبايي او به حدي بود كه زنها درسر راه او ساعتها به انتظار مي‌ايستادند تا او كه سواره مي‌گذرد ببينند. با اينهمه پدرش كه مردي بد دهن و فحاش بود او را در حضور ديگران كريمه‌المنظر خطاب مي‌كرد. بدين سبب حافظ در بيت دوم به حالت مسخره چنين عنوان مي‌كند كه گرچه شخص شيرين دهني‌! پادشاه وقت است اما اين سبزه چهره كه خاتم ولايت عهدي در اختيار دارد سليمان زمان است.
دربيت سوم همه محاسن را دراو جمع كرده و دعاي خير مردان پاك دو عالم راهمراه او مي‌داند.
در بيت چهارم از خال سياه چهره او سخن گفته و در بيت پنجم از آنجايي كه شاه شجاع مجبور بوده است تا در جنگها و سفرها در ركاب پدر باشد حافظ بدين سبب اظهار دلتنگي مي‌كند و در بيت ششم شدت محبت و دلبستگي خود را اظهار و در مقطع كلام از شاه شجاع مي‌خواهد كه او را كنف حمايت خود نگاهدارد.
شرح جلالی بر حافظ – دکتر عبدالحسین جلالی

واقعا ناراحت می شم این بحث های سطحی و بی ارزش رو می بینم آخه چه فرقی داره حافظ شیعه بوده یا سنی حافظ در درجه ی اول انسان بوده و من فکر نمی کنم برای حافظ مهم بوده که چه کیشی داشته باشه به قول خود حافظ
زاهـــد ظــاهــرپــرســت از حــال مــا آگــاه نــیــســت در حـق مـا هـر چـه گـویـد جـای هـیـچ اکـراه نـیـسـت
در طـریـقـت هـر چـه پـیـش سـالـک آیـد خـیـر اوسـت در صــراط مــسـتـقـیـم ای دل کـسـی گـمـراه نـیـسـت
بـــنـــده پــیــر خــرابــاتــم کــه لــطــفــش دایــم اســت ور نـه لـطـف شـیـخ و زاهـد گـاه هـسـت و گـاه نـیـسـت
حافظ یک انسان عاشق بوده و در بند شرع هم نبوده
هـمـه کـس طـالـب یـارنـد چـه هـشـیـار و چـه مست هـمـه جـا خـانـه عـشق است چه مسجد چه کنشت
یا
هــر آن کــه جــانــب اهــل خــدا نــگــه دارد خــداش در هــمــه حــال از بــلــا نــگـه دارد
یا
جـنـگ هـفـتـاد و دو مـلـت همه را عذر بنه چـون نـدیـدنـد حـقـیـقـت ره افـسانه زدند
یا
در نــظــربــازی مـا بـی‌خـبـران حـیـرانـنـد مـن چـنـینم که نمودم دگر ایشان دانند
با تفاسیری که دوستان کردند حافظ داشته در مدح اولیا و اصحاب شعر می گفته !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ازکوته فکری انسان امروزی مدرنیته همین بس که از درک این معانی خود را محروم کرده وگرفتار حواشی شده…افسوس

برادران سلام … بحث چون در مورد سنی یا شیعه بودن بود … ما بحث کردیم … در ضمن اگر حافظ بقول
دوست عزیزمان اشعارش رو بی اساس و فقط در عیش و عشرت دنیوی دانسته اند یا انگار حافظی که در تاریخ
همچون خورشیدی میدرخشد بدین معانی سخیف فکر میکرده و شعر را از برای شاه و شاهزاده و … گفته است
این تاسف بار است … بقول مولانا قدس سره : پیش از آن کاندر جهان باغ و می و انگور بود /// از شراب لایزالی
جان ما مخمور بود/// ما به بغداد جهان جان اناالحق می‌زدیم/// پیش از آن کاین دار و گیر و نکته منصور بود …
یا خود حافظ به زبان ساده میگوید : مستی عشق نیست در سر تو /// رو که تو مست آب انگوری …
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
بعد از این روی من و آینه وصف جمال
که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند
من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند
من نمیدانم یک شخص لا ابالی و بی و بندو بار در تاریخ چه کسی باده از جام تجلی صفات خورده
که من با اینهمه مطالعه ندیدم … باید گفت تمام اشعار حافظ در چند مبحث خلاصه میشود : مباحث
قرآنی رو با لطایف حکمت آمیز آمیخته تا با طعنه و تعریض بتواند آن آیات ربانی را همچون شرابی
روحانی در اذواق عام و خاص بریزد : از حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد /// لطایف حکمی با
نکات قرآنی …. اینهمه صوفی و زاهد رو مورد تعریض قرار میدهد … ولی اون صوفی وارسته
ای که خود حافظ هم از آن دسته بوده میگوید : صوفی صومعه عالم قدسم لیکن /// حالیا دیر مغان است
حوالتگاهم /// یا چله نشینی و تو حید و یکتا پرستی را به زبان رمز میگوید :
سحرگه ره روی در سرزمینی
همی‌گفت این معما با قرینی
که ای صوفی شراب آن گه شود صاف
که در شیشه برآرد اربعینی
خدا زان خرقه بیزار است صد بار
که صد بت باشدش در آستینی
نمی‌بینم نشاط عیش در کس
نه درمان دلی نه درد دینی
درون‌ها تیره شد باشد که از غیب
چراغی برکند خلوت نشینی
گر انگشت سلیمانی نباشد
چه خاصیت دهد نقش نگینی
اینا از این مردم نادن انقدر اذیت شده بودند که باید اینطوری میشدند که باید میگفت :
به یکی جرعه که آزار کسش در پی نیست
زحمتی میکشم از مردم نادان که مپرس
یا باز راه عرفای قبل از خود را میگیرد و همچنانکه سنایی گفت :
عشق را بوحنیفه درس نکرد /// شافعی را در آن روایت نیست
و عطار و مولانا در غزلیات خود تضمینش کردند … حافظ درس عشق را در حضرت منصور حلاج
قدس سره نهفته می بیند که باید سطحی نگران یک لحظه عمق لا اله الا الله را در آن ببینند :
تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل
حلاج بر سر دار این نکته خوش سراید
از شافعی نپرسند امثال این مسائل
وووو مباحث زیادی برای موشکافی و بحث در اشعار حافظ است که هر کس خودش بخواند بهتر است