قصاید و قطعات عربیسعدی

یمدح السعید فخرالدین المنجم

الحمدلله رب العالمین علی

ما اوجب اشکر من تجدید الائه

واستنقذالدین من کلاب سالبه

واستنبط الدر من غایات دأمائه

بقائد نصر الاسلام دولته

نصرا و بالغ فی تمکین اعلائه

کهف الاماثل فخرالدین صاحبنا

مولی تقاصرت الاوهام عن رائه

ما انحل منعقد الا بهمته

و حل داهیه الا بأعدائه

یثنی علیه ذو والاحلام جمهره

و ما هنالک مثن حق اثنائه

لولا یمن به رب العباد علی

شیراز ما کان یرجوالبرء من دائه

فالحمدلله حمدا لایحاط به

والعالمون حیاری دون احصائه

لازال فی نعم والحق ناصره

بحق ما جمع القرآن من آیه

سعدی

ابومحمد مُصلِح‌الدین بن عَبدُالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۵۸۵ یا ۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری، برابر با: ۵۶۸ یا ۵۸۸ - ۶۷۱ هجری شمسی) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. آوازهٔ او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استاد سخن و شیخ اجل داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات و دیوان اشعار اوست که به این سه اثر کلیات سعدی می‌گویند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا