قصاید و قطعات عربیسعدی

و له فی‌الغزل

فاح نشر الحمی و هب النسیم

و ترانی من فرط وجدی اهیم

ان لیل الوصال صبح مضییء

و نهار الفراق لیل بهیم

و وداع النزیل خطب جزیل

و فراق الانیس داء الیم

فتن العابدین صدر رخیم

آه لو کان فیه قلب رحیم

یا وحیدالجمال نفسی وحید

یا عدیم المثال قلبی عدیم

سلوتی عنکم احتمال بعید

وافتضاحی بکم ضلال قدیم

معشر اللائمین من یضلل‌الله

بعید بانه یستقیم

اجهلتم بان نارجحیم

مع ذکرالحبیب روض نعیم

کل من یدعی المحبه فیکم

ثم یخشی الملام فهو ملیم

سعدی

ابومحمد مُصلِح‌الدین بن عَبدُالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۵۸۵ یا ۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری، برابر با: ۵۶۸ یا ۵۸۸ - ۶۷۱ هجری شمسی) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. آوازهٔ او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استاد سخن و شیخ اجل داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات و دیوان اشعار اوست که به این سه اثر کلیات سعدی می‌گویند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا