مولانا جلال‌الدین محمد بلخی

جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی و مولانا و رومی (‎۶ ربیع‌الاول ۶۰۴، بلخ، یا وخش، – ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه) (۱۵ مهر ۵۸۶ - ۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) از مشهورترین شاعران ایرانی‌تبار پارسی‌گوی است. نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می‌شده‌است. در قرن‌های بعد (ظاهراً از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته‌است و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. زبان مادری وی پارسی بوده است.
غزلیات

غزل شمارهٔ ۳۲۳۰

یا سندا لحاظه عاقلتی و مسکنی یا ملکا جواره مکتنفی و مؤمنی انت عماد بنیتی انت عتاد منیتی انت کمال…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۴

یک شفتالو از آن لب عنابی پر کرد جهان ز بوی سیب و آبی هم پردهٔ شب درید و هم…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۳

یکدم غم جان دار غم نان تا کی وز پرورش این تن نادان تا کی اندر ره طبل اشکم و…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۲

یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی شاگرد که بودی که چنین استادی خوبی و کرم را چو نکو…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۱

یاد تو کنم میان یادم باشی لب بگشایم در این گشادم باشی گر شاد شوم ضمیر شادم باشی حیله طلبم…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۹۰

همسایگی مست فزاید مستی چون مست شوی بازرهی از هستی در رستهٔ مردان چو نشستی رستی بر باده زنی ز…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۹

هم دل به دلستانت رساند روزی هم جان سوی جانانت رساند روزی از دست مده دامن دردی که تراست کان…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۸

هم‌دست همه دست زنانم کردی دو گوش کشان همچو کمانم کردی خائیه بهر دهان چو نانم کردی فی‌الجمله چنان شد…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۷

هر لحظه مها پیش خودم می‌خوانی احوال همی پرسی و خود می‌دانی تو سرو روانی و سخن پیش تو باد…

بیشتر بخوانید »
دیوان شمس

رباعی شمارهٔ ۱۹۸۶

هرکس کسکی دارد و هرکس یاری هرکس هنری دارد و هرکس کاری مائیم و خیال یار و این گوشهٔ دل…

بیشتر بخوانید »
دکمه بازگشت به بالا