قصاید و قطعات عربیسعدی

و له ایضا

علی ظاهری صبر کنسج العناکب

و فی باطنی هم کلدغ العقارب

و مغتمض الا جفان لم یدر ماالذی

یکابد سهران اللیالی الغیاهب

وان غمدوا سیف اللوا حظ فی الکری

الیس لهم فی القلب ضربه لازب

اقر بان الصبر الزم مؤنس

بلی فی مضیق الحب اغدر صاحب

و عیبنی فی حبهم من به عمی

و بی صمم عما یحدث عائبی

و من هوسی بعدالمسافه بیننا

یخایلنی ما بین جفنی و حاجبی

خلیلی ما فی‌العشق مأمن داخل

و مطمع محتال و مخلص هارب

و لیس لمغصوب الفاد شکایه

و ان هلک المغصوب فی ید غاصب

طربت و بعد القول فی فم منشد

سکرت و بعد الخمر فی ید ساکب

ایتلفنی نبل و لم ادر من رمی

ایقتلنی سیف و لم ار ضاربی

تری‌الناس سکری فی مجالس شربهم

و ها انا سکران و لست بشارب

اخلای لاترثوا لموتی صبابه

فموت الفتی فی‌الحب اعلی المناصب

لعمرک ان خوطبت میتا تراضیا

سیبعثنی حیا حدیث مخاطبی

لقد مقت السعدی خلا یلومه

علی حبکم مقت العدو المحارب

و ان عتبوا ذرهم یخوضوا و یلعبوا

فلی بک شغل عن ملامه عاتب

سعدی

ابومحمد مُصلِح‌الدین بن عَبدُالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۵۸۵ یا ۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری، برابر با: ۵۶۸ یا ۵۸۸ - ۶۷۱ هجری شمسی) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. آوازهٔ او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استاد سخن و شیخ اجل داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات و دیوان اشعار اوست که به این سه اثر کلیات سعدی می‌گویند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا