قصاید و قطعات عربیسعدی

ایضا فی الغزل

امطلع شمس باب دارک ام بدر؟

اقدک ام غصن من البان لا ادری؟

تمیش ولم تحسن الی بنظره

ملکت غنی لاتکبرن علی فقری

اکاد اذا تمشی لدی تبخترا

اموت، و احیی ان مررت علی قبری

تواریت عنی بالحجاب مغاضبا

و هل یتواری نور وجهک بالخدر؟

الم ترنی احدی یدی تبسطت

الیک، و اخری من یدی علی صدری؟

اتأمرنی بالصبر عنک جلاده

و عندی غرام یستطیل علی الصبر

اباح دمی ثغر تبسم ضاحکا

عسی یرحم الله القتیل علی الثغر

و رب صدیق لامنی فی وداده

الم یره یوما فیوضح لی عذری

اسیرالهوی ان شت فاصرخ شکایه

و ان شئت فاصبر لافکاک عن الاسر

و من شرب الخمر الذی اناذقته

الی غد حشر لایفیق من السکر

سعدی

ابومحمد مُصلِح‌الدین بن عَبدُالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۵۸۵ یا ۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری، برابر با: ۵۶۸ یا ۵۸۸ - ۶۷۱ هجری شمسی) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است. آوازهٔ او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استاد سخن و شیخ اجل داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات و دیوان اشعار اوست که به این سه اثر کلیات سعدی می‌گویند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا