بارها گفتهام و بار دگر میگویم | که من دلشده این ره نه به خود میپویم |
در پس آینه طوطی صفتم داشتهاند | آن چه استاد ازل گفت بگو میگویم |
من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست | که از آن دست که او میکشدم میرویم |
دوستان عیب من بیدل حیران مکنید | گوهری دارم و صاحب نظری میجویم |
گر چه با دلق ملمع می گلگون عیب است | مکنم عیب کز او رنگ ریا میشویم |
خنده و گریه عشاق ز جایی دگر است | میسرایم به شب و وقت سحر میمویم |
حافظم گفت که خاک در میخانه مبوی | گو مکن عیب که من مشک ختن میبویم |