رباعی شمارهٔ ۱۹۸۴

هرگز نبود میل تو کافراشت کنی

تا عاشق آنی که فرو داشت کنی

بسم الله ناگفته تو گوئی الحمد

ناآمده صبح از طمع چاشت کنی