رباعی شمارهٔ ۱۸۹۰

زاهد بودم ترانه گویم کردی

سر فتنهٔ بزم و باده‌جویم کردی

سجاده‌نشین با وقارم دیدی

بازیچهٔ کودکان کویم کردی