رباعی ۱۷- از چرخ به هر گونه همی دار امید

از چرخ به هر گونه همی‌دار امید وز گردش روزگار می‌لرز چو بید
گفتی که پس از سیاه رنگی نبود پس موی سیاه من چرا گشت سفید
خروج از نسخه موبایل