| تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو | پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو |
| ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز | کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو |
| من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان | قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو |
| دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار | گوشه تاج سلطنت می‌شکند گدای تو |
| خرقه زهد و جام می گر چه نه درخور همند | این همه نقش می‌زنم از جهت رضای تو |
| شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر | کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو |
| شاهنشین چشم من تکیه گه خیال توست | جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو |
| خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن | حافظ خوش کلام شد مرغ سخنسرای تو |