| خدا را کم نشین با خرقه پوشان | رخ از رندان بی‌سامان مپوشان |
| در این خرقه بسی آلودگی هست | خوشا وقت قبای می فروشان |
| در این صوفی وشان دردی ندیدم | که صافی باد عیش دردنوشان |
| تو نازک طبعی و طاقت نیاری | گرانی‌های مشتی دلق پوشان |
| چو مستم کرده‌ای مستور منشین | چو نوشم داده‌ای زهرم منوشان |
| بیا و از غبن این سالوسیان بین | صراحی خون دل و بربط خروشان |
| ز دلگرمی حافظ بر حذر باش | که دارد سینه‌ای چون دیگ جوشان |