| چندان که گفتم غم با طبیبان | درمان نکردند مسکین غریبان |
| آن گل که هر دم در دست بادیست | گو شرم بادش از عندلیبان |
| یا رب امان ده تا بازبیند | چشم محبان روی حبیبان |
| درج محبت بر مهر خود نیست | یا رب مبادا کام رقیبان |
| ای منعم آخر بر خوان جودت | تا چند باشیم از بی نصیبان |
| حافظ نگشتی شیدای گیتی | گر می‌شنیدی پند ادیبان |