| فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم | که حرام است می آن جا که نه یار است ندیم |
| چاک خواهم زدن این دلق ریایی چه کنم | روح را صحبت ناجنس عذابیست الیم |
| تا مگر جرعه فشاند لب جانان بر من | سال‌ها شد که منم بر در میخانه مقیم |
| مگرش خدمت دیرین من از یاد برفت | ای نسیم سحری یاد دهش عهد قدیم |
| بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری | سر برآرد ز گلم رقص کنان عظم رمیم |
| دلبر از ما به صد امید ستد اول دل | ظاهرا عهد فرامش نکند خلق کریم |
| غنچه گو تنگ دل از کار فروبسته مباش | کز دم صبح مدد یابی و انفاس نسیم |
| فکر بهبود خود ای دل ز دری دیگر کن | درد عاشق نشود به به مداوای حکیم |
| گوهر معرفت آموز که با خود ببری | که نصیب دگران است نصاب زر و سیم |
| دام سخت است مگر یار شود لطف خدا | ور نه آدم نبرد صرفه ز شیطان رجیم |
| حافظ ار سیم و زرت نیست چه شد شاکر باش | چه به از دولت لطف سخن و طبع سلیم |