| اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول | رسد به دولت وصل تو کار من به اصول |
| قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا | فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول |
| چو بر در تو من بی‌نوای بی زر و زور | به هیچ باب ندارم ره خروج و دخول |
| کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم | که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول |
| من شکسته بدحال زندگی یابم | در آن زمان که به تیغ غمت شوم مقتول |
| خرابتر ز دل من غم تو جای نیافت | که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول |
| دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد | بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول |
| چه جرم کرده‌ام ای جان و دل به حضرت تو | که طاعت من بی‌دل نمی‌شود مقبول |
| به درد عشق بساز و خموش کن حافظ | رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول |