| خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش | خداوندا نگه دار از زوالش |
| ز رکن آباد ما صد لوحش الله | که عمر خضر می‌بخشد زلالش |
| میان جعفرآباد و مصلا | عبیرآمیز می‌آید شمالش |
| به شیراز آی و فیض روح قدسی | بجوی از مردم صاحب کمالش |
| که نام قند مصری برد آن جا | که شیرینان ندادند انفعالش |
| صبا زان لولی شنگول سرمست | چه داری آگهی چون است حالش |
| گر آن شیرین پسر خونم بریزد | دلا چون شیر مادر کن حلالش |
| مکن از خواب بیدارم خدا را | که دارم خلوتی خوش با خیالش |
| چرا حافظ چو می‌ترسیدی از هجر | نکردی شکر ایام وصالش |