| ساقی حدیث سرو و گل و لاله می‌رود | وین بحث با ثلاثه غساله می‌رود |
| می ده که نوعروس چمن حد حسن یافت | کار این زمان ز صنعت دلاله می‌رود |
| شکرشکن شوند همه طوطیان هند | زین قند پارسی که به بنگاله می‌رود |
| طی مکان ببین و زمان در سلوک شعر | کاین طفل یک شبه ره یک ساله می‌رود |
| آن چشم جادوانه عابدفریب بین | کش کاروان سحر ز دنباله می‌رود |
| از ره مرو به عشوه دنیا که این عجوز | مکاره می‌نشیند و محتاله می‌رود |
| باد بهار می‌وزد از گلستان شاه | و از ژاله باده در قدح لاله می‌رود |
| حافظ ز شوق مجلس سلطان غیاث دین | غافل مشو که کار تو از ناله می‌رود |