| نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد | ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد |
| صوفی ما که ز ورد سحری مست شدی | شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد |
| خوش بود گر محک تجربه آید به میان | تا سیه روی شود هر که در او غش باشد |
| خط ساقی گر از این گونه زند نقش بر آب | ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد |
| ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست | عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد |
| غم دنیی دنی چند خوری باده بخور | حیف باشد دل دانا که مشوش باشد |
| دلق و سجاده حافظ ببرد باده فروش | گر شرابش ز کف ساقی مه وش باشد |