شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد | بنده طلعت آن باش که آنی دارد |
شیوه حور و پری گر چه لطیف است ولی | خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد |
چشمه چشم مرا ای گل خندان دریاب | که به امید تو خوش آب روانی دارد |
گوی خوبی که برد از تو که خورشید آن جا | نه سواریست که در دست عنانی دارد |
دل نشان شد سخنم تا تو قبولش کردی | آری آری سخن عشق نشانی دارد |
خم ابروی تو در صنعت تیراندازی | برده از دست هر آن کس که کمانی دارد |
در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز | هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد |
با خرابات نشینان ز کرامات ملاف | هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد |
مرغ زیرک نزند در چمنش پرده سرای | هر بهاری که به دنباله خزانی دارد |
مدعی گو لغز و نکته به حافظ مفروش | کلک ما نیز زبانی و بیانی دارد |