قصاید
-
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۹ – در ستایش ملکه ترکان خاتون
ای بیش از آنکه در قلم آید ثنای تو واجب بر اهل مشرق و مغرب دعای تو درویش و پادشاه…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۰ – درستایش اتابک مظفرالدین سلجوقشاه
در بهشت گشادند در جهان ناگاه خدا به چشم عنایت به خلق کرد نگاه امید بسته برآمد صباح خیر دمید…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ – پند
ای که پنجاه رفت و در خوابی مگر این پنج روزه دریابی تا کی این باد کبر و آتش خشم…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۶ – مطلع دوم
تو را که گفت که برقع برافکن ای فتان که ماه روی تو ما را بسوخت چون کتان پری که…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۷ – در ستایش شمس‌الدین حسین علکانی
ای محافل را به دیدار تو زین طاعتت بر هوشمندان فرض عین آسمان در زیر پای همتت بر زمین مالنده…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۸ – در ستایش صاحب دیوان
تبارک الله از آن نقشبند ماء مهین که نقش روی تو بستست و چشم و زلف و جبین چنانکه در…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ – در انتقال دولت از سلغریان به قوم دیگر
این منتی بر اهل زمین بود از آسمان وین رحمت خدای جهان بود بر جهان تا گرد نان روی زمین…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳ – در وداع ماه رمضان
برگ تحویل می‌کند رمضان بار تودیع بر دل اخوان یار نادیده سیر، زود برفت دیر ننشست نازنین مهمان غادر الحب…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴ – در مدح شمس‌الدین حسین علکانی
تمام گشت و مزین شد این خجسته مکان به فضل و منت پروردگار عالمیان همیشه صاحب این منزل مبارک را…
بیشتر بخوانید » -
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵ – در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان
شکر به شکر نهم در دهان مژده دهان اگر تو باز برآری حدیث من به دهان بعید نیست که گر…
بیشتر بخوانید »
